Diagnostyka alergii pokarmowej

Test skórny

Test skórny jest metodą polegającą na aplikacji alergenów na skórę. Komórki skóry uwalniają histaminę, która wywołuje reakcję skórną u osoby uczulonej na daną substancję. Test skórny nie jest testem bardzo dokładnym i obejmuje szeroki wachlarz pokarmów.

RAST

Test radioalergosorpcji (RAST) jest testem laboratoryjnym polegającym na wykrywaniu obecności przeciwciał IgE na podany antygen. Wykazano jednak, że w 20% może być błędnie pozytywny i w 20% może być błędnie negatywny.
Co więcej, jest metodą stosunkowo drogą.

Badanie pulsu

Badanie pulsu jest testem stosowanym przez alergologów. Pacjent pości przez 4–6 dni, przyjmując jedynie wodę. Po okresie postu otrzymuje pokarm, składający się jedynie z jednego rodzaju pożywienia. Badanie pulsu przeprowadza się tuż przed spożyciem posiłku i po każdych 20 minutach przez godzinę po jego spożyciu. W tym samym czasie obserwuje się inne objawy. Podczas każdego kolejnego posiłku procedura jest powtarzana, ale za każdym razem stosuje się inny typ pożywienia. Przyspieszenie lub zwolnienie akcji serca o 20 uderzeń na minutę lub więcej traktuje się jako znaczące diagnostycznie. Test ten nie jest całkowicie pewny i dokładny ze względu na to, że wiele innych czynników może wpłynąć na pomiar.

Dieta eliminacyjna

W diagnostyce alergii bardzo pomocne jest prześledzenie zwyczajów żywieniowych chorej osoby. Ponieważ ekspozycja na alergen pokarmowy i objawy nie muszą pojawić się w tym samym czasie, konieczne jest przeprowadzenie dokładnej obserwacji. W tym celu stosuje się dietę rotacyjną, dziennik diety (jako próbę korelacji objawów ze spożyciem określonych pokarmów – jest ona pomocna w przypadku przejściowych objawów) oraz dietę eliminacyjną (zakładającą odejście od określonych pokarmów do czasu, aż objawy zanikną i powrót do nich kolejno w odstępach 3–7-dniowych z dokładną obserwacją objawów).