Kiedy okaże się, że naprawdę popełniłeś błąd i powinieneś zrekompensować to drugiej osobie, należy upewnić się, że przeprosiny uwolnią was oboje od winy i nienawiści.
Bez względu na to, jak poważny był twój błąd, nadal żyjesz i możesz uczciwie poprosić o przebaczenie. Przepraszanie sprawia wielu ludziom trudności, szczególnie kiedy ich problemem jest zaburzenie poznawcze polegające na wyolbrzymianiu (wygórowana duma). Gdy wyolbrzymiamy znaczenie swojej osoby, relacja z drugim człowiekiem jest proporcjonalnie umniejszona. Zazwyczaj łatwiej jest przeprosić kogoś, kiedy uważamy to raczej za zaangażowanie się w związek niż oznakę słabości. Celem przepraszania powinno być powiedzenie, że jest nam przykro z powodu rzeczy, za które ponosimy odpowiedzialność. Przepraszanie za coś, czego nie zrobiliśmy tylko po to, aby uniknąć nieprzyjemnej sytuacji, nigdy nie jest korzystne.
Czasami sytuacja, za którą musimy przeprosić, będzie wymagać natychmiastowej reakcji. Innym razem będziemy mieć czas na zastanowienie się nad tym, co się wydarzyło oraz dlaczego jest nam przykro. Być może pomocne będzie napisanie przeprosin wcześniej. To pomoże ci zorganizować myśli, a także uspokoić nerwy. Jeżeli osobiste przeprosiny okażą się dla ciebie za trudne, możesz przekazać je nawet w formie pisemnej.
W zależności od powagi sytuacji oraz intensywności uczuć osoby, którą przepraszamy, być może będzie dla ciebie lepiej, jeśli poćwiczysz to, co chcesz powiedzieć. Kiedy nadejdzie czas na przeprosiny, wyraźnie powiedz, za co przepraszasz. Przyznaj się do winy i podziel się swoimi uczuciami na temat tego, co się stało, nie usprawiedliwiając się, nie obwiniając, nie wyolbrzymiając ani nie mówiąc zbyt wiele. Jeżeli sytuacja tego wymaga, zaproponuj rekompensatę. Następnie wysłuchaj reakcji drugiej strony, nie przyjmując jednak postawy obronnej. Ważne jest, aby od początku pamiętać, że osoba, którą zraniłeś, może nie przyjąć twoich przeprosin. Ponieważ nie jesteśmy w stanie kontrolować czyichś reakcji, upewnij się, że twoje przeprosiny, prośba o przebaczenie oraz oferta rekompensaty są szczere i pozbawione wymówek. Druga osoba może potrzebować czasu, aby uspokoić swoje uczucia, więc nie zniechęcaj się, jeśli nie otrzymasz pełnego przebaczenia w chwili przeprosin.
Jeśli przeprosiłeś, spróbuj zapomnieć o sprawie. Niczego nie zyskasz ciągłym wracaniem do przeszłości. Bez względu na to, czy dana osoba ci wybaczy, czy też nie, ważne jest, abyś ty wybaczył sobie, uznał, że nauczyłeś się na własnych błędach, postawił granice, by zapobiec ponownemu wystąpieniu takiej sytuacji, i ruszył do przodu. Zachowałeś się honorowo, biorąc odpowiedzialność za swoje czyny, przepraszając oraz, kiedy to właściwe, rekompensując krzywdy.
Kilka przydatnych wskazówki, w jaki sposób możemy prosić o przebaczenie.
CZTERY KROKI DO PRZEBACZENIA
Istnieje odpowiedni sposób, aby prosić o przebaczenie. Dobre przeprosiny obejmują stwierdzenia lub stwierdzenia do nich podobne w następującej kolejności:
1. „Chciałbym prosić cię o przebaczenie”.
Nie mów: „Przepraszam” – to oznacza po prostu: „Źle się z tym czuję”, a druga osoba prawdopodobnie również źle się z tym czuje. Prośba o przebaczenie niesie ze sobą więcej.
2. „Wykazałem się:
• duchem buntu
• dumą
• egoistycznym nastawieniem
• duchem potępienia”.
Określ swoje nastawienie i postępowanie. Nastawienie może być bardziej obraźliwe niż postępowanie.
3. „Zdaję sobie sprawę, jak bardzo to musiało cię zranić”.
Wypowiedz te słowa szczerze, postaw się w czyjejś sytuacji oraz wyobraź sobie siebie jako odbiorcę danego działania czy nastawienia.
4. „Wiele by to dla mnie znaczyło, gdybyś mi przebaczył. Czy mi wybaczysz?”
Szukasz możliwości uwolnienia się od obrazy (od goryczy i nienawiści) do drugiej osoby oraz do samego siebie. Zapytaj: „Czy mi wybaczysz?” i poczekaj na odpowiedź.
Na podstawie fragmentu seminarium Billa Gotharda pt. „Basic Youth Conflict Seminar” („Seminarium na temat konfliktów wśród młodych ludzi dla początkujących” .