Insulinooporność w świetle badań genetycznych

W naszym organizmie stale wytwarzana jest energia. Proces ten przebiega w mitochondriach komórkowych i aby mógł się odbywać, potrzebny jest cukier (glukoza), tlen oraz iskra, która go inicjuje.

Cukier pochodzi ze spożywanego pokarmu, tlen dostaje się do organizmu poprzez oddychanie, a działanie iskry jest ściśle związane z emocjami i uczuciami. U chorego na cukrzycę dochodzi do zaburzeń procesów związanych z wytwarzaniem energii. Cukier, który powinien być spalany w komórce, zalega we krwi.

W normalnych warunkach jego poziom we krwi regulowany jest przez hormon zwany insuliną. W błonie każdej komórki znajdują się liczne struktury białkowe odpowiedzialne za przechodzenie cukru do jej wnętrza, zwane transporterami glukozy. Aby zostały uruchomione i cukier mógł dostać się do komórki, insulina musi najpierw połączyć się z odpowiednim dla siebie receptorem w błonie komórkowej zwanym receptorem insulinowym. Znajduje się on w pobliżu każdego transportera. W przypadku cukrzycy II typu receptory insulinowe przestają reagować prawidłowo na działanie insuliny – wykazują tzw. „oporność insulinową”. Insulina nie może wykonać swojej funkcji.

Przez wiele lat naukowcy zadawali sobie pytanie, dlaczego dochodzi do takich zaburzeń. Do niedawna bezpośredniej tego przyczyny upatrywano między innymi w zbyt dużym spożyciu cukru. Problem ten wiązano też z nadwagą i otyłością. Kilka lat temu naukowcy amerykańscy dokonali odkrycia, które rzuca nowe światło na zrozumienie przyczyny „oporności insulinowej”. U chorych z cukrzycą typu II wykryli oni pewne nieprawidłowe białko, które zakrywa receptor insulinowy i w ten sposób blokuje działanie insuliny. Wiadomo, że organizm może produkować białko tylko w oparciu o informację zapisaną w odpowiednich genach. 

Jeżeli organizm zaczyna produkować nowe białko, musiała nastąpić wcześniej zmiana w materiale genetycznym. Pojawia się pytanie: Co może być przyczyną zmiany genetycznej, na bazie której powstaje nieprawidłowe białko, blokowanie receptorów komórkowych i tak poważny problem zdrowotny, jakim jest rozwój cukrzycy? Zadziwia fakt, że to właśnie zły styl życia może doprowadzić do niekorzystnych zmian genetycznych. Wyszczególniono kilka znaczących czynników. Są to: brak ćwiczeń fizycznych, zbyt kaloryczna dieta oraz brak iskry.

BRAK ĆWICZEŃ FIZYCZNYCH

W przypadku siedzącego trybu życia organizm nie potrzebuje wytwarzać zbyt wiele energii. Poza tym brak ruchu upośledza krążenie krwi, a to również ogranicza właściwe dotlenienie komórek. Jeżeli spada zapotrzebowanie na energię, automatycznie spada zapotrzebowanie na glukozę w komórkach. Tym bardziej, że istnieją niedobory tlenu, w atmosferze którego glukoza się spala. W tych warunkach receptory insulinowe mają coraz mniejszy sens istnienia. Komórka zaczyna wytwarzać białko, które zakrywa receptor insulinowy blokując jego funkcję. U osób, które mają ograniczoną ilość ruchu obserwuje się też spadek ilości mitochondriów, w których przebiegają procesy spalania. W efekcie takich zmian komórkowych obserwujemy nieprawidłowy wzrost poziomu cukru we krwi i rozwój cukrzycy.

Zalecenie: gimnastykuj się regularnie; jeżeli masz siedzącą pracę – odpoczywaj w ruchu.

NIEPRAWIDŁOWA I ZBYT OBFITA DIETA

Dieta zbyt kaloryczna (za tłusta, zbyt bogata w cukier, z udziałem alkoholu) prowadzi do wysokiego poziomu tłuszczu we krwi. To zwiększa jej lepkość. Kiedy krew transportuje zbyt duże ilości tłuszczu, krwinki czerwone mają skłonność do zlepiania się w konglomeraty. Sytuacja w naczyniach zaczyna być podobna do tej podczas korków ulicznych. Tlen nie może być dostarczony komórkom na czas. W warunkach niedoboru tlenu, komórki wtórnie przestają wykazywać zapotrzebowanie na cukier, wręcz muszą bronić się przed jego napływem, ponieważ z braku dostatecznej ilości tlenu nie mają możliwości sprawnie go spalać. Zaczynają produkować białko blokujące receptor insulinowy. Cukier, zamiast wniknąć do komórki, pozostaje we krwi – rozwija się cukrzyca.

Zalecenie: prowadź niskotłuszczową, bezalkoholową, zdrową dietę.

BRAK ISKRY

Iskra jest konieczna do zainicjowania procesów spalania wewnątrzkomórkowego. Jej istnienie zależy od pozytywnych emocji, takich jak: miłość, radość, pokój, wiara i nadzieja, zadowolenie, życzliwość, wdzięczność itp. U osób zbyt zajętych sobą, zbyt ambitych, zawsze zaniepokojonych, smutych, negatywnie postrzegających świat i ludzi, zagniewanych i zazdrosnych, występuje zdecydowanie większe ryzyko rozwoju cukrzycy niż u osób pielęgnujących pozytywne myślenie, zrównoważonych emocjonalnie. W obserwacjach klinicznych zauważono, że u tych drugich zdecydowanie łatwiej jest kontrolować poziom cukru we krwi podczas leczenia.

Zalecenie: uporządkuj życie emocjonalne, poznaj zasady radzenia sobie ze stresem i wprowadź je w życie, poświęć czas na odpoczynek i relaks, zadbaj o zdrowie duchowe.

Artykuł opracowano na podstawie wykładu dr. Sanga Lee