Mowa nabywana jest przez dziecko w sposób spontaniczny i naturalny. Co zrobić, gdy dziecko nie może nauczyć się mowy, a komunikowanie się z nim jest znacznie utrudnione?
Metody komunikacji alternatywnej i wspomagającej (AAC) mogą być wdrażane, podobnie jak nauka mowy, w sytuacjach naturalnych i spontanicznych.
Jedną z najlepszych form wdrażania nauki komunikacji symbolicznej są gry i zabawy. Podczas zabawy czy gry z dzieckiem staraj się za nim podążać, pozwól się poprowadzić dziecku – wtedy przekonasz się, co je najbardziej interesuje w danej zabawie. Zaangażuj dziecko, zniżając poziom oczu do poziomu jego wzroku i zacznij imitować jego ruchy, zachowania, hałasy. Na przykład, jeśli bawi się ciężarówką, imituj w ślad za dzieckiem dźwięk, który wydaje. Nie obawiaj się czasu oczekiwania na odpowiedź dziecka. Ważne jest, byś przyglądał się jego zabawie, naśladował jego zachowania i podążał za nim, a nie wychodził na prowadzenie i nadawał zabawie kierunek, który uważasz za słuszny. Dziecko powinno dostrzec twoje zachowanie i odnaleźć przyjemność w nawiązaniu wspólnych relacji podczas zabawy.
Niektórzy rodzice dzieci z autyzmem nie obserwują swoich pociech bawiących się zabawkami czy z innymi osobami. Dzieci z autyzmem większość czasu spędzają samotnie, demonstrując autostymulacyjne zachowania. Jeśli rodzić może poświęcić swojemu dziecku czas w trakcie dnia, kiedy oddaje się samostymulującym zachowaniom, powinien podążyć za nim i naśladować te zachowania. Celem tego działania jest utrzymanie kontaktu wzrokowego z dzieckiem, tak by widoczna była dla rodzica jego ekspresja twarzy i odwrotnie. Takie konfrontowanie swoich spojrzeń może spowodować zainicjowanie kontaktu z dzieckiem – procesów socjalizacji.
