Leczenie raka piersi

Jakie terapie są najskuteczniejsze w przypadku raka piersi?

Leczenie raka, w szczególności w przypadku raka piersi, jest najbardziej skuteczne, gdy nowotwór zostaje całkowicie usunięty chirurgicznie. Oznacza to, że największe szanse na wyleczenie mają przypadki, w których mniejsze, dobrze opisane zmiany nowotworowe mogą zostać wycięte w całości.

Usuwanie takich zmian może się odbywać przez biopsję chirurgiczną (biopsja usuwa całość), lumpektomię, lub przy bardziej rozległych guzach prostą mastektomię, czy nawet bardziej radykalne operacje – takie postępowanie jest podstawą leczenia. Naświetlanie pozostałej tkanki piersi, klatki piersiowej oraz części dołu pachowego przynosi statystycznie najlepsze rokowania, kiedy stosowane jest dodatkowo jako kolejny etap po operacji.

Po usunięciu guza podlega on intensywnym badaniom. Podczas obserwacji możliwa jest identyfikacja komórek nowotworowych różnych receptorów (receptory – cząsteczki spełniające rolę specjalnych czujników umożliwiających komórce kontaktowanie się z otaczającym środowiskiem oraz reagowanie na odbierane bodźce) i antygenów (antygeny są to substancje, które wywołują reakcję immunologiczną; w szerszym znaczeniu: markery nowotworowe). Zaobserwowane markery nowotworowe szczegółowo określają charakter raka; odkryto na które sposoby leczenia dane komórki nowotworowe reagują najlepiej. Najczęściej usuwane, a następnie badane na obecność raka są węzły chłonne dołu pachowego, zwane węzłem wartowniczym, ponieważ to do niego w pierwszej kolejności drogą chłonną następują przerzuty raka piersi. Na przykład pacjentki, które nie mają zajętych węzłów chłonnych, mają w 70% przypadków10-letni wskaźnik przeżycia oraz 20% mniej nawrotów. Wzrost liczby zajętych węzłów koreluje ze wzrostem częstości nawrotów. Zasadniczo komórki z pozytywnym wskaźnikiem receptorów hormonalnych są mniej agresywne niż komórki z ujemnym wskaźnikiem. Ludzki receptor nabłonkowego czynnika wzrostu (HER) typu 2, został połączony z bardziej agresywnymi nowotworami, co pozwoliło na opracowanie środka biologicznego TRASTUZUMAB (HERCEPTIN), który zrewolucjonizował leczenie tego typu raka piersi.

Dziś, kobieta ze zdiagnozowanym rakiem piersi, u której w krótkim czasie został on wykryty, ma większe szanse na wyleczenie niż kiedykolwiek w historii ludzkości. Nie oznacza to jednak, że te szanse nie mogą zostać powiększone przez stosowanie zdrowych nawyków. Wewnętrzny spokój, dobrze zbalansowana wegetariańska dieta (uboga w tłuszcze zwierzęce) oraz unikanie wyrobów tytoniowych, alkoholu i innych szkodliwych substancji jak również towarzyszące temu regularne i umiarkowane ćwiczeniami wydają się być idealnym uzupełnieniem nowoczesnych, naukowo potwierdzonych metod leczenia.

Staramy się wyjaśnić problem w jak najbardziej przystępny sposób mimo, że artykuł taki jak ten nie może zostać uznany jako wyczerpujący w zasięgu tego tematu. Jesteśmy ograniczeni przez przestrzeń przeznaczoną na ten artykuł, zróżnicowanie naszych czytelników oraz zakres naszej ekspertyzy. W sprawach dotyczących raka najlepiej udać się po radę do specjalistów, którzy spędzają lata studiując dany zakres medycyny. Przez ostatnie 75 lat onkolodzy systematycznie gromadzili i katalogowali dane na temat poszczególnych przypadków, więc są o miliony osób każdego kolejnego roku bogatsi w doświadczenie na temat przyczyn, leczenia, wyników oraz prawdopodobnych prognoz dotyczących raka. Regionalne i krajowe archiwa gromadzą takie dane bardzo starannie, dzięki czemu zalecane terapie są dość precyzyjne i dają duże prawdopodobieństwo osiągnięcia pożądanego wyniku. W obliczu właśnie tak zgromadzonych danych osobista opinia staje się raczej zawodna.

Naszym zadaniem jest polecenie aby stosowali się Państwo do zaleceń opracowanych na przestrzeni dekad w leczeniu raka. Część naszych czytelników, zdeklarowanych jako osoby prowadzące zdrowy tryb życia mają ogólną niechęć do współczesnej medycyny, ale nie musi to być bezkompromisowe podejście do leczenia. Naturalne środki zaradcze mogą odegrać bardzo ważną rolę – niekoniecznie jako alternatywa terapii, lecz jako środek uzupełniający.

Artykuł Petera N. Landless’a i Allana R. Handysides’a

źródło:http://www.zdrowie-rodzina.pl/index.php?option=com_content&view=featured&Itemid=101